تعریف کروماتوگرافی:

كروماتوگرافي عبارت جامعي است براي مجموعه ای از تكنيك‌هاي آزمايشگاهي مورد استفاده در جداسازي تركيب‌ها.

ماده مركب در يك مايع به نام فاز متحرك حل مي‌شود و در طول  ماده ي ديگري به نام فاز ايستا حركت مي‌كند. اجزاي مختلف تركيب، با سرعت‌هاي متفاوت حركت مي‌كنند و در نتیجه از هم جدا مي‌شوند. 

كـرومـاتـوگـرافـي مـي‌تـوانـد تحليلـي يـا توليدي باشد. هدف كروماتوگرافي توليدي، جداسازي اجزاي يك تركيب براي كاربرد در بخش های ديگر است. كروماتوگرافي تحليلي  با مقادير كمتري از مـاده انجـام مـي‌شـود و بـراي انـدازه‌گيـري نسبت آناليت‌ها در يك تركيب است.

دو روش اصـلــي كــرومــاتـوگـرافـي عبـارتنـد از كــرومــاتــوگــرافــي مــايــع (HPLC) و کروماتوگرافی گـازی (GC).

كروماتوگرافي را مي‌توان براي خالص سازي مـواد، شنـاسـائـي تـركيبـات و كمّي كردن ميزان و مقادير استفاده كرد. HPLC، GC و كروماتوگرافي لايه نازك (TLC)، در آزمايشگاه‌هاي سم شناسي رايج  بوده و براي كمي كردن سطح دارو در سرم در مـانيتـوركـردن داروهاي درماني و شناسايي دارو مفيـداسـت. كـرومـاتـوگـرافـي مـايـع در آزمـايشگاه باليني در سنجش ويتامين‌ها و هورمون‌هاي خاص (و‌متابوليت‌هاي آن‌ها) نيز استفاده مي‌شود.